جولای خدا

و باز هم مسقط ...تا چند ساعت پیش تنها نبودم ولی الان هستم...

تنهای تنها

حسیه برا خودش.. تنهایی

جولای خدا...

باورم نمیشه شهریور شده ...

باورم نمیشه این قدر سریع گذشته امسال. باورم نمیشه تابستونی که شاید 7-8 سال قبل روزشمار می کردم تا تموم شه و خیلی طولانی می شد برام این قدر زود داره می گذره.

بقیه میگن خیلی درگیر کاری... اما من میگم با کار زندگی میکنم و برام لذت بخشه...

میدونم که دورم. می خوام که گاهی سعی کنم وقت بذارم برا فکر کردن. اما کمه و زودگذر...

عرفه تموم شده و محرم تو راهه...

جولای خدا...

میون این همه شلوغی و هیاهوی کاری ... بعضی وقتا یهو آروم میشه همه چی...

نه زنگی نه پیامی نه ... درو میبندیو و میری تو عمق خودت... خیلی نادره اما هست و همین بودنش گاهی آرامش بخشه... احساس پوچی میده اما جذابه.

 

جولای خدا...

گاهی تغییر سخته.

گاهی این که نباید اون کاری که همیشه انجام میدادی رو انجام بدی سخته.

گاهی احساس خلا می کنی اگه کاری که عادت بهش کردی رو قرار نباشه انجام بدی...

اما اگه بتونی باهاش بجنگی شاید نتیجش خوب باشه...

جولای خدا...

گاهی از دست خودم و کارام خسته میشم... خیلی زیاد.

کاش میشد زورم به خود بی خودم میرسید...

 

جولای خدا...

امیدوارم تنهایی این بار موفقیتش بیشتر باشه...

دارم تمرین می کنم

جولای خدا...

میگن آدما میرسن به میانسالی دیگه اون پاکی و بی غل و غشی جوونی رو از دست میدن...راحت تر دروغ میگن، راحت تر جفا می کنن، راحت تر خودشون نیستن، نقاب دارن و راحت تر درگیر روزمرگی میشن...حداقل من دوسش ندارم جولای خدا...

مطمئنم یکی دو ماه آینده دیر میگذره...

اینم اون روی سکه. گاهی خیلی زود گاهی هم دیر...

خدایا امید به توست فقط

 

جولای خدا...

حتما توش حکمته وقتی نمی شود ...

مشکل اینه که به حکمتش باور نداری.

مشکل اینه وقتی می شود یادت میره که ممکن بود نشه ...

مشکل از ماست که گاهی یادمون میره... بعضی وقتا هم بیشتر از گاهی...

 

جولای خدا...

چقدر حس عجیبی دارم امروز که تو دفتر کار تنهام. یاد این سال ها... کسایی که یه روزی بودن و الان نیستن پیشمون.قبلنا همیشه از شلوغی و ریختن کارها رو سرم استقبال می کردم... اما الان نمیدونم حسم چی میگه.برا جولای خدا...